Чужых дзяцей не бывае
Важна, калі кожнае дзіця мае дом. Ва ўсіх сэнсах: і фізічна – як месца, дзе яно адчувае сябе ў бяспецы, будзе сытым і апранутым, і псіхалагічна – дзе яго падтрымліваюць, любяць, дапамагаюць засвоіць найважнейшыя жыццёвыя навыкі. І прыёмныя сем’і дапамагаюць дзецям, якія засталіся без апекі родных людзей, адчуць упэўненасць у сваім сённяшнім дні і ў будучыні.
Галіна Уладзіміраўна Еўдакімава з вёскі Грудзінава ўсё жыццё працавала ў мясцовай гаспадарцы даяркай, загадчыкам фермы, разам з мужам выхавала дзвюх дачок, радавалася ўнукам. Амаль дзесяць год таму вырашыла стаць прыёмнай маці.
– Дочкі выраслі, у іх свае сем’і. А калі не стала мужа, мне было вельмі цяжка жыць адной. І вось тады я задумалася пра тое, каб узяць дзяцей з прытулка. На Обальшчыне ўжо былі прыёмныя сем’і, я ведала, што гэта магчыма. У 2014 годзе звярнулася ў адпаведныя органы, толькі прасіла, каб далі дзяўчынак, бо я не ведаю, як выхоўваць хлопцаў, – расказала яна. – Так у мяне з’явілася Аліна, якой было 6 гадоў. Пайшла ў школу, дапамагала ёй вучыцца чытаць і пісаць. А праз год мне прапанавалі ўзяць шасцігадовую Алёну. Яшчэ праз год узяла Сашу, якой было 10 гадоў.
Галіна Уладзіміраўна з гордасцю дзеліцца поспехамі сваіх унукаў і прыёмных дачок. З радасцю расказвае, што дзяўчаты добрыя, старанныя, у вольны час дапамагаюць па дому, усёй сям’ёй рыхтуюць сена, раней для каровы, зараз для коз.
– У мяне шасцёра ўнукаў і ўнучак. Яны часта бываюць у мяне, і дзяўчаты пасябравалі з імі, бо і ў школу разам хадзілі, і канікулы разам праводзілі. Усе сямейныя святы адзначаем разам, – кажа прыёмная маці. – Сёлета засталіся ўдваіх з Алёнай. Саша скончыла школу і паступіла ў Віцебскі дзяржуніверсітэт імя П. М. Машэрава. Аліна пасля дзявятага класа паступіла ў каледж лёгкай прамысловасці, прыязджае толькі на выхадныя. Вельмі хочацца, каб у іх усё было добра ў жыцці.
«Зараз вось думаю папрасіць для Алёны сяброўку, каб ёй не было сумна», – падзялілася планамі на будучыню прыёмная мама.
Кажуць, што чужых дзяцей не бывае. Кожны можа пашкадаваць, усцешыць чужое дзіця, асабліва калі яно засталося без бацькоў ці знаходзіцца ў цяжкай сітуацыі. Але не кожны зможа ўзяць на сябе пастаянную штомінутную адказнасць за яго, як гэта робіць Галіна Уладзіміраўна Еўдакімава.
Сяргей ЕРМАЛАЕЎ.
