В Шумилино весна пришла по гололёду с песнями и блинами

Вясна прыйшла па галалёдзе з песнямі і блінамі
Сыты масленічны тыдзень фінішаваў у нядзелю народнымі гуляннямі. У гарадскім парку і на стадыёне ладзіліся прадстаўленні, выставы, спартыўныя спаборніцтвы і гандаль.
Падалося, што аматары папулярнай смачнай наварыстай шумілінскай поліўкі займалі чаргу за ласункам яшчэ звечара: свята “адкрывала” даўжэзная чарга, якая ніяк не хацела змяншацца (людзі прыходзілі выключна за поліўкай, само свята, прызнацца, цікавіла іх куды меней). Кажуць, што ў гэты дзень прадалі больш за 200 літраў гэтай смачнай стравы. Праўда, сагрэцца, калі не поліўкай, дык гарачым чаем, нагода сапраўды была. Дзень выдаўся ветраным: прабірала да самых касцей. Горача было, бадай, толькі аматарам спартыўных забаў. На стадыёне можна было заўважыць мужчын не тое што без галаўных убораў, а і без ботаў. Напрыклад, Яўген Корнеў для таго, каб сур’ёзна павялічыць свае шанцы на перамогу ў вядомай масленічнай забаве пад гаворачай назвай “слуп”, не пабаяўся і басанож прайсці па снезе. І перамог. Пакарыць слуп спрабавалі сапраўдныя мужчыны, самаму маладому з якіх было 14, а старэйшаму – 54 гады. Дарэчы, і ў аднаго, і ў другога ўсё атрымалася. Да слова, у перацягванні каната перамогу атрымала каманда ДРБУ-204, у міні-футболе перамог ФК “Форвард”. 24-кілаграмовую гіру 102 разы за пяць хвілін змог падняць 56-гадовы Уладзімір Бандарэнка з Кардона, і роўных яму не было. А перамогай у спаборніцтвах па армрэслінгу можа ганарыцца Аляксей Асташонак.
У парку тым часам ні на хвіліну не спынялася тэатралізаванае прадстаўленне “Масленка гадавая – госцейка дарагая”, якое падрыхтавалі мясцовыя артысты, прафесійныя і самадзейныя. З забаў можна было пакатаць малое на поні, прапанаваць дзіцяці паўдзельнічаць у латарэі, купіць цацку ці такі-сякі прысмак. Дарэчы, бліны можна было знайсці толькі на шчодрым стале народнага клуба аматараў беларускай нацыянальнай кухні “Разынка” і паласавацца галоўным сімвалам масленічнага свята ўсяго за 500 рублёў. Бліны былі смачныя, але халодныя. А каб іх смажылі на патэльні прама ў парку; каб ты на свае вочы бачыў, як густое цеста расцякаецца па патэльні, як майстрыха спрытна пераварочвае блін падсмажаным бокам да неба; каб узяць духмяны, наздраваты блін і перакідваць з рукі ў руку – такога адчуць не ўдалося. Наогул, вы заўважалі, што ўсе нашы святы з часам сталі падобнымі адно да аднаго, як блізняты? Са сцэны гучаць любімыя песні мінулых гадоў, у гандлёвых радах можна купіць шашлык і піражок, арганізацыяй выставаў-продажаў “абцяжарваюць” сябе, бадай, толькі дом рамёстваў і цэнтр дзяцей і моладзі. Але, напэўна і тое, што кожны сам павінен паклапаціцца пра сваё свята.
Хочацца спадзявацца, што ў нядзелю ў шумілінскіх сем’ях было весела і смачна, што бліноў наеліся ўволю, што адчуванне надыходзячай вясны падорыць усім нам сілы вытрываць апошнія дні галалёдзіцы і халадоў. Сёння, калі вы чытаеце гэты артыкул, ужо пост, і для многіх з нас гэта важна. Магчыма, і не кожнаму ўдасца настолькі строга, як гэтага патрабуе рэлігія, абмежаваць сябе ў ежы, але ж усе мы можам стаць крыху больш добрымі, уважлівымі да блізкіх, сціплымі ў жаданнях. Будзем думаць пра добрае, спадзявацца на лепшае і атрымліваць задавальненне ад кожнай пражытай хвіліны.
Фотарэпартаж  Наталлі ЧАРНІЧЭНКА.
Надрукавана ў №15 ад 24.02.2015 г.