Клопаты сельскага дэпутата Алену Мікалаеўну Жукаву ў а.-г. Крывое Сяло і блізляжачых вёсках ведаюць усе. Чулая, спагадлівая, але разам з тым прынцыповая і патрабавальная. Гэтыя і іншыя рысы мясцовай настаўніцы (Алена Мікалаеўна працуе ў Навікоўскай школе) даспадобы вяскоўцам. Не дарэмна тры гады таму яе выбралі дэпутатам Каўлякоўскага сельскага Савета дэпутатаў. Мясцовыя людзі давяраюць Алене Мікалаеўне, […]
Продолжить чтение
Калі сэрца ад холаду стыла… “Калі пачалася Вялікая Айчынная вайна, наша сям’я жыла ў вёсцы Альгова, што на Віцебшчыне, – расказвае Міхаіл Паўлавіч Яршоў, жыхар райцэнтра. – У канцы 43-га старэйшую сястру забралі ў Германію, а праз некалькі тыдняў туды вывезлі ўсю нашу сям’ю. Мама з татам, я і мой брат апынуліся ў горадзе Гановеры. […]
Продолжить чтение
Сон з сорак першага года Хлопчык моцна трымае за лейцы каня, а партызаны кладуць на калёсы параненых. Дзесьці там, за гушчынёй лесу, яшчэ грымяць варожыя стрэлы. “Мішка! Паганяй! – чуецца гучны голас камандзіра. – Паганяй хутчэй у атрад, а то немцы дагоняць – і так гэты бой быў для нас крывавым”. І 14-гадовы Мішка паварочвае […]
Продолжить чтениеЛюбімая настаўніца роднай мовы Праца настаўніка – адзін з самых важных і высакародных заняткаў на зямлі. Ад асобы педагога, яго якасцяў, як прафесійных, так і маральных, у многім залежыць лёс яго вучняў. У кожнага, бадай, быў такі настаўнік, які не толькі дапамог авалодаць ведамі, але і вывеў на дарогу жыцця. Маім настаўнікам па жыцці была […]
Продолжить чтение
Афіцэрскі доўг, асветлены сынавай усмешкай Мікалай Вячаславіч Шчарбіцкі жыве ў Мішкавічах з 1997 года. У яго багатая і цікавая біяграфія, у якой у адно цэлае перапляліся служэнне Айчыне і сям’я. Мікалай Вячаслававіч – маёр, кадравы афіцэр з баявым мінулым. З 2016 года М. В. Шчарбіцкі ўзначальвае раённую арганізацыю “Беларускага саюза ветэранаў вайны ў Афганістане”. Выпадковыя […]
Продолжить чтение
“Да дзірак зачытвалі “Маладую гвардыю” Сельскі бібліятэкар – на вагу золата. Ён умее добра прэзентаваць сваю працу, чытаць вершы, ствараць сцэнарыі, весці разнастайныя гурткі, супрацоўнічаць з рознымі ўстановамі. “А яшчэ – збіраць гісторыю свайго краю”, – дадае Аляксандра Андрэеўна Баранава, былы бібліятэкар Мікалаеўскай бібліятэкі. Жанчына займалася гэтай справай амаль дваццаць пяць гадоў. “Мікалаеўскі край, які […]
Продолжить чтение
Надзея Лук’янаўна Быкава: “Пра што я марыла, усё збылося” “Пра што вы кажаце, якія 90 год?”, – Надзея Лук’янаўна Быкава як сапраўдная жанчына ўзрост свой не прызнае. Хаця ў тым, што яна справіла такі важкі юбілей, сапраўды можна засумнявацца. Жанчына дэманструе востры розум, дасціпнасць, выдатнае пачуццё гумару, жвавасць, цікаўнасць да ўсяго, што адбываецца. Багаты жыццёвы […]
Продолжить чтение
З пачуццём трайнога свята Гордая пастава, непрыступны погляд. Па характары спакойны, справядлівы і ініцыятыўны, не кідае слоў на вецер. Моцны духам, псіхалагічна ўстойлівы ў любых сітуацыях і гатовы да ўчынку. Ударыць чалавека можа толькі ў выключных выпадках, калі ёсць пагроза жыццю. Калі блізкі чалавек трапіў у бяду і яму патрэбна дапамога, зробіць усё, што ў […]
Продолжить чтение
“Чалавека трэба паважаць” Леанід Вячаслававіч Пагарэльскі свой працоўны шлях пачаў у 1962 годзе электраманцёрам у калгасе імя Кутузава на Сенненшчыне. Маладога работніка заўважылі, прынялі ў партыю, накіравалі ў Магілёўскую савецка-партыйную школу. “Гэта навучальная ўстанова поўнасцю змяніла маё жыццё, – упэўнена сцвярджае Леанід Вячаслававіч. – У савецка-партыйнай школе былі вельмі моцныя выкладчыкі, якія рыхтавалі кадры менавіта […]
Продолжить чтение
Брыгадзір фермы і даярка Маладая, усмешлівая, ініцыятыўная, з энтузіязмам бярэцца за любую справу і з годнасцю яе выконвае – так ахарактарызавалі ў КУСГП “Ульскі” аператара машыннага даення Зінаіду Аляксандраўну Скрыпелёву. За працавітыя рукі, стараннасць і шчырыя адносіны да работы калектыў гаспадаркі выбраў жанчыну на раённую Дошку гонару. Зінаіду Скрыпелёву засталі на рабочым месцы на ферме […]
Продолжить чтение
Жыццё навобмацак Ужо некалькі год Зоя Аляксандраўна Кіслова нічога не бачыць. Можа разлічыць хіба толькі святло і цемру. Былая настаўніца сёння жыве з дачкой, без штодзённага клопату і догляду якой ёй проста не абысціся. Зрок губляўся паступова. Глаўкома, катаракта, чатыры аперацыі… Пакуль яшчэ крыху бачыла, сама запісвала свае вершы. Расказвае, што брала лінейку, вялікі сшытак […]
Продолжить чтение
Яе шчасце – у дзецях Кожны шчасце разумее па-свойму. Людзі ганяюцца за ім, робяць усё магчымае, каб быць шчаслівымі. Раіса Іванаўна Куксіна з Полькавіч лічыць, што яе шчасце – у сям’і і дзецях. Разам з мужам Васілём Рыгоравічам выхавалі чатыры дачкі і тры сыны. Мнагадзетную маці неаднаразова ўзнагароджвалі: яна мае два медалі Мацярынства першай і […]
Продолжить чтение
Сэрца сям’і – маці 15 лістапада спаўняецца 90 год нашай маці – Кацярыне Васільеўне Мацвеенка. Хацелася б ад усяго сэрца павіншаваць яе з днём нараджэння, пажадаць здароўя, прыемных падзей і доўгіх гадоў жыцця. Кацярына Васільеўна з кагорты тых жанчын, пра якіх можна пісаць кніжкі, якія заслугоўваюць павагі і ўслаўлення. Яна з’яўляецца ветэранам Вя-лікай Айчыннай вайны […]
Продолжить чтение
“Вёска – гэта маё” Прозвішча Валерыя Віктаравіча Шэдзько, механізатара СФГ “Раднік”, не першы раз занесена на раённую Дошку гонару. За 20 год працы Валерый Віктаравіч зарэкамендаваў сябе адказным і надзейным работнікам, які працуе шчыра і сумленна. “Вёска – гэта маё, – упэўнена сцвярджае В. В. Шэдзько. – Любоў да сялянскай працы ў мяне ад бацькі, […]
Продолжить чтение
Да тэхнікі ставіцца беражліва З Валерыем Уладзіміравічам Сладкім з КУСГП “Сіроцінскі” сёлета неаднаразова сустракаліся і на корманарыхтоўцы, і на жніве. Вопытны механізатар (у гаспадарцы працуе трыццаць гадоў) на працягу года падчапляе да свайго трактара касілку, варушылку, прычэп ці прэс – усё залежыць ад таго, якую работу трэба выконваць. І ўсюды Валерый Уладзіміравіч спраўляецца з годнасцю. […]
Продолжить чтение