Люди и судьбы. Леонид Скитов из Нового Села

Працаваў суткамі і будаваў новую хату У Леаніда Андрэевіча Скітова з вёскі Новае Сяло прыгожы і дыхтоўны дом. І стаіць ён на ўзвышшы, так што ніякае разводдзе яму не страшнае. Бачна, што дом пабудаваны з розумам, талковым будаўніком. А ім з’яўляецца сам гаспадар – Леанід Андрэевіч. Усё жыццё ён жыве ў Новым Сяле. З’язджаў адсюль […]

Продолжить чтение

Люди и судьбы. «Муж обедает, а я быстрее на трактор…»

“Муж абедае, а я хутчэй на трактар” Механізатар –  рэдкая прафесія для жанчыны. Зараз, напрыклад, ні ў адной з сельскагаспадарчых прадпрыемстваў раёна няма жанчыны-трактарыста. А вось у 70- 80-я гады “слабы пол” не баяўся садзіцца за руль трактара і спаборнічаць па ворыве ці ўздыме зябліва з мужчынамі. У прыватнасці, такой стаханаўкай была ў нашым раёне  […]

Продолжить чтение

Люди и судьбы. «Сахарная свекла была большим лакомством,» — вспоминает Василий Яцук

“Цукровыя буракі  лічыліся вялікім ласункам” Нячаста сустрэнеш чалавека, якому званне “ветэран” прысвойвалася двойчы. Менавіта з такіх шчасліўцаў Васіль Фадзеевіч Яцук з вёскі Мазекі – ён былы вязень,  ветэран Вялікай Айчыннай вайны і ветэран працы. “Из одного метала льют медаль за бой, медаль за труд”, –  усміхаецца Васіль Фадзеевіч. І ветэран мае медаль “За перамогу над […]

Продолжить чтение

90-летие отметил ветеран войны И. Н. Овсянка

90-гадовы юбілей. Значная дата. Шаноўная. Калі здароўе не падводзіць, калі маеш светлы і ясны розум, то прыемна адзначаць такую дату ў сваім жыцці, лічыць ветэран Вялікай Айчыннай вайны Іван Мікітавіч Аўсянка. Бадай, ён самы старэйшы жыхар у Новым Сяле, дзе жыве больш за 60 гадоў. Іван Мікітавіч і сёння застаецца чалавекам аптымістычным і шчырым. Ён […]

Продолжить чтение

К первой учительнице идут за советом

Да першай настаўніцы ідуць з парадай Сафія Ісакаўна Пракапішка з райцэнтра нядаўна адсвяткавала свой 90-гадовы юбілей. Віншавалі родныя, суседзі, сябры. А яшчэ – былыя вучні. Іх у Сафіі Ісакаўны многа – педагагічны стаж былой настаўніцы налічвае амаль сорак гадоў. І сёння Сафія Ісакаўна рухавы і цікаўны чалавек. Яна чытае раённую газету “ад коркі да коркі”, […]

Продолжить чтение

К Дню милиции

Оперупаўнаважаны Іспянькоў Пасля тэрміновай службы Аляксей Іспянькоў выбраў для сябе прафесію міліцыянера. І не толькі таму, што ў нейкай меры натхніў на гэтую справу родны дзядзька, які ўсё жыццё прысвяціў службе ў міліцыі, і на якога хацелася быць падобным. Аляксей з дзяцінства паважаў людзей у пагонах, якія ратавалі жыцці іншых, абаранялі слабейшага, служылі Айчыне. А […]

Продолжить чтение

К Дню защитников Отечества. Офицерская династия

Афіцэрская дынастыя Жандаравых Дзень 23 лютага для ваеннай сям’і Жандаравых – асаблівы. Муж Валерый Іванавіч – палкоўнік, жонка Зінаіда Якаўлеўна – прапаршчык, дачка Наталля Валер’еўна – падпалкоўнік. “Гэта ва Узброеных сілах я па званню вышэйшы, – усміхаецца Валерый Іванавіч. – А ў сям’і афіцэра жонка мае на адно званне вышэй”. Бацька Валерыя Іванавіча ваяваў у […]

Продолжить чтение

К Дню защитников Отечества и Вооружённых Сил Республики Беларусь

Палкоўнік, кадравы афіцэр з баявым мінулым Ромас Канстанцінавіч Юхневічус з 1991 года жыве ў аграгарадку Башні. У яго багатая і цікавая біяграфія, у якой непарыўнай ніццю звязана служэнне Айчыне і сям’я. Ён – палкоўнік, кадравы афіцэр з баявым мінулым. Дзіцячыя мары і недзіцячая цвёрдасць Нарадзіўся Р. К. Юхневічус у Літве, непадалёк ад Вільнюса. У сям’і […]

Продолжить чтение

Почётное звание «Человек года Витебщины» присвоено Антонине Дорожкиной, штукатуру «Шумилинской ПМК-70»

Многае ў жаночых руках. У жаночых руках – усё Антаніне Віктараўне Дарожкінай, тынкоўшчыку пятага разраду ДКУБП «Шумілінская ПМК-70»,  рашэннем  аблвыканкама  № 35 ад 26 студзеня 2013 года прысвоена ганаровае званне “Чалавек года Віцебшчыны”. Мяркуем, што нашым чытачам будзе цікава даведацца, чым жыве, што любіць, чаго чакае ад жыцця наш пачэсны зямляк. – Скажыце, як Вы […]

Продолжить чтение

Люди и судьбы: учитель математики Лузгина

Шчасце – гэта гармонія з сабой Прафесійную будучыню Ніны Уладзіміраўны Лузгіной, напэўна, перадвызначыў лёс. – У выпускным класе я ўсур’ёз захапілася матэматыкай, – успамінае  Ніна Уладзіміраўна, –  гэтаму паспрыяла мая настаўніца матэматыкі Валянціна Пятроўна Мачульская. Яна і параіла мне паступаць у Віцебскі педагагічны інстытут (зараз ВДУ імя П. М. Машэрава) на фізіка-матэматычны факультэт, і я […]

Продолжить чтение

Люди и судьбы: жизнь, отданная школе

І проста любіць жыццё Такое бывае нячаста, каб і праз дваццаць-трыццаць гадоў пасля заканчэння школы вучні памяталі дзень нараджэння свайго класнага кіраўніка, кожны год тэлефанавалі, прыязджалі. Вось менавіта так і склалася ў жыцці Надзежды Пятроўны Яршовай, былой настаўніцы Обальскай школы. Яна чалавек вельмі дабрадушны, здаецца, ад яе зыходзіць нейкая своеасаблівая цеплыня, той агеньчык, які запальвае […]

Продолжить чтение

Жить до 100 и не стареть

Наша Эдзіта П’еха Прапаноўваць Ларысе Емяльянаўне Вільнеўскай стаць  героем газетнай паласы, прысвечанай Дню пажылога чалавека, было, шчыра кажучы, няёмка.  Але як тады, скажыце, пераканаць нашых жанчын і не толькі іх у тым, што зусім не гадамі мераецца жыццё, што сапраўды можна быць шчаслівым у любым узросце, што прыгажосць і бадзёрасць духу — прывілея не толькі […]

Продолжить чтение

По следам публикации. Как слово в серце отзовётся

Як слова ў сэрцы адгукнецца С. С. Тапешка і С. С. Раманоўская завіталі ў рэдакцыю раённай газеты, каб выказаць нязгоду і нават абурэнне публікацыяй урыўка з кнігі Мікалая Мароза “Папялішча – не тлен”, які быў змешчаны пад загалоўкам “Была і ў Сіпко свая галгофа…” “Наш бацька, Сяргей Мацвеевіч Тапешка, не працаваў у 1938 годзе ў […]

Продолжить чтение

Война раскидала по миру сестёр Булаховых…

Вайна раскідала па свеце У час наведвання 17 ліпеня г. г. Шумілінскага гісторыка-краязнаўчага музея Марыя Домбек (Галіна Булахава) з болем згадвала пра тыя  жахі, якія выпалі ў гады вайны на яе долю і на долю яе сям’і… Разам з ёй супрацоўнікі музея ветліва сустракалі і  яе  сямейнікаў – мужа Іосіфа Хёрла, дачок Катрыну і Караліну, […]

Продолжить чтение

Не одно поколение обольчан выучила Т. А. Морозова за 35 лет работы в школе

“Школай жыла. Дзякуючы мужу і свекрыві” Чалавек любіць увагу. Любіць, каб помнілі, які след ён пакінуў на зямлі. Упэўнены: не забываюць  былыя вучні Таццяну Аляксандраўну Марозаву, што яна зрабіла ў свой час для іх сталення, узмужнеласці, як настойліва і цярпліва вучыла іх фізіцы і матэматыцы. І не толькі былыя вучні — тыя маладыя настаўніцы, якіх […]

Продолжить чтение