Ад зламанага рабра да суда
Што такое сям’я? Навошта людзі наогул сыходзяцца, жывуць разам, ствараюць гэту самую ячэйку грамадства? Упэўнена, што для радасці. Ва ўсялякім разе, жыць дрэнна і паасобку можна, для гэтага няварта марнаваць час у загсе. Калі ж разам – то для таго, каб быць шчаслівымі. Але тэма сямейнага насілля сёння заяўляе пра сябе настолькі гучна, што ёсць выразнае адчуванне таго, што нешта пра сям’ю і яе прызначэнне для людзей і грамадства мы ўсё ж не разумеем.
Самая прывычная схема сямейнага насілля, гэта калі разгарачаны спіртным мужчына трэніруе кулакі на жонцы. Здараецца і наадварот, але ж у гэтай справе, хто мацнейшы, той і тыран. Вось жанчыны і ходзяць бітыя. Дзіўна, але многія і сёння, у час неверагоднай лаяльнасці да любых, нават самых неверагодных праяўленняў узаемаадносін паміж людзьмі, прывычна замазваюць сінякі танальнікам і не тое, што ў міліцыю не ідуць, а нават родным і сябрам не выдаюць сямейнага агрэсара. Сорамна ж.
Многія, наогул, перакананы, што гэта норма. Не трэба ўспамінаць пра б’е, значыць, любіць. У такіх выпадках звычайна фігуруюць азначэнні кшталту “сама напрасілася”, “справакавала” і г. д. Жанчыны пасыпаюць галаву попелам і згаджаюцца – сама дык сама.
“Хрэстаматыйная” справа нядаўна разглядалася судом Шумілінскага раёна ў ходзе выязнога пасяджэння ў Светласельскім сельвыканкаме. Мужчына, за плячамі якога 5 класаў адукацыі і 10 судзімасцяў, у ходзе сваркі з жонкай зайшоў так далёка, што пашкодзіў апошняй рэбры. Той прыйшлося нават звяртацца за медыцынскай дапамогай. Калі б не гэта, наўрад ці пра «геройствы» мужа даведалася так многа людзей. Але ж медыкі абавязаны былі сігналізаваць праваахоўным органам пра факт сямейнага насілля. І хоць у міліцыю пацярпелая не звярталася і ніякай заявы на мужа не пісала, справа ўсё роўна дайшла да суда. Пракурор раёна Сяргей Зайцаў патлумачыў, што ў яго ёсць такія паўнамоцтвы. Усё – дзеля абароны пацярпелага, дзеля прафілактыкі.
Старшыня суда Алена Сініцкая доўга разбіралася ў абставінах сямейнай справы. Высветлілася, што жонка нідзе не працуе і жыве за кошт мужа. Адсюль, відаць, і такая талерантнасць да яго кулака. І пілі разам, і ў хату не пусціла, калі прыйшоў пасля гуляў, яшчэ і да былой жонкі раўнавала – карацей, кругом вінаватая. Як тут не атрымаць па рэбрах?..
“І наогул, у сям’і нехта адзін павінен піць. І яна абавязана гэта разумець”, — не прывесці гэтую цытату як квінтэсенцыю мужчынскага ўяўлення пра ролю і месца жанчыны ў сям’і, проста нельга было сабе дазволіць. А з жонкай яны памірыліся, селі разам за маленькі столік, выпілі і выкраслілі з памяці той выпадак. Праўда, 200 гадзін грамадскіх работ, прызначаных судом па артыкуле 153 Крымінальнага кодэкса Беларусі, адпрацаваць усё ж прыйдзецца.
Наталля ЧАРНІЧЭНКА.
Надрукавана ў №35 ад 08.05.2018 г.
