“Самае складанае і цікавае ў маёй рабоце – людзі” Такія работнікі, як пашпартыстка УП ЖКГ Наталля Пятроўна Зайцава, для кожнай арганізацыі, як каштоўная знаходка. Старанная і добразычлівая, яна заўсёды ўмее пачуць чалавека, унікнуць у ягоныя праблемы, зрабіць усё, што ёй па сілах. Безумоўна, такія работнікі фарміруюць імідж сваёй арганізацыі, мацуюць яе аўтарытэт. Між тым, Наталля […]
Продолжить чтение
Вясёлая натура Ганаровага меліяратара Без усмешкі Віктара Леанідавіча Рабухіна ўявіць цяжка. Вясёлы і шчыры душой чалавек. З такімі, як ён, размаўляць адна асалода… Між тым, у яго нялёгкая прафесія. Ён меліяратар. Нялёгкая, бо ўвесь час на балоце, сярод хмызнякоў і твані. Праўда, твань была раней, на заранку яго працы ў ПМК, калі сапраўды асушалі. Калі […]
Продолжить чтение
Мая работа, жыццё і захапленне Знаёмцеся: Уладзімір Пятровіч Аглушэвіч, вадзіцель грузавога аўтамабіля СФГ “Раднік”. Яго прозвішча ў гэтым годзе занесена на раённую Дошку гонару. Да выбару кандыдата на раённую Дошку гонару ў сялянска-фермерскай гаспадарцы падышлі сур’ёзна. Прапаноўвалася некалькі чалавек, але гонару ўдастоілі Уладзіміра Пятровіча – чалавека працавітага і сур’ёзнага, добрага гаспадара і сем’яніна. Пытаемся ва […]
Продолжить чтение
Сялянская жылка Маскальковых Размаўляю з “фермерамі” на іхнім падворку, атуленым хлявамі, куратнікам, іншымі гаспадарчымі пабудовамі. Кароў яны вывелі на пашу, самі ж прыбіралі на двары рэшткі саломы, гною, яшчэ нечага – растрэсенага і непрыбранага. “Клопаты нас самі знаходзяць, – смяецца гаспадыня, Надзея Пятроўна. – Мы на іншае і не разлічвалі, ведалі, за што бяромся. […]
Продолжить чтение
Пайшоў на фронт у 18 гадоў У Лявонція Яфімавіча Гарбакова з вёскі Сінякова, што на Каўлякоўшчыне, багата ўспамінаў. Кажа, што не дарэмна пражыў свае дзевяноста гадоў (сёлета святкуе юбілей): у час Вялікай Айчыннай вайны абараняў Радзіму, у мірны час працаваў у калгасе, разам з жонкай выхавалі траіх дзяцей. Ветэран мае ордэн Айчыннай вайны, шматлікія медалі, […]
Продолжить чтение
Сталасць гадоў і маладосць душы Сярод вясковых жыхароў старшыня Дабейскага сельвыканкама І. І. Шалахава выдзеліла сям’ю Яйдзельскіх. Маўляў, людзі дастойныя, працавітыя і з цікавым жыццёвым лёсам. Гаспадар родам з Украіны, гаспадыня – з Расіі, а месцам жыхарства абралі Беларусь. Юрый Іосіфавіч і Тамара Аркадзьеўна Яйдзельскія доўгі час не мелі пастаяннага месца жыхарства. Ён быў ваенным, […]
Продолжить чтение
Працоўныя граматы як памяць пра маладосць Ніна Фёдараўна Тарабука з Башнёў – ветэран працы. Жанчына больш за сорак гадоў адпрацавала ў мясцовай гаспадарцы. Яе былыя калегі і сёння гавораць ухвальныя словы пра перадавую даярку фермы Башні, неаднаразовую пераможцу сацыялістычных спаборніцтваў. “Родам я мясцовая, з вёскі Шпакі, – кажа Ніна Фёдараўна. – Моладзь і не ведае, […]
Продолжить чтение
Куды б ні закінуў лёс, жонка заўсёды была побач Нядаўна Іван Іванавіч і Надзея Іванаўна Гусаравы з Обалі справілі залатое вяселле. Рознае было ў жыцці, але заўсёды стараліся падтрымліваць адзін аднаго, разам пераадольвалі цяжкасці. Таму, напэўна, і не задзьмула жыццёвымі вятрамі той агеньчык цёплага пачуцця, які Гусаравы пранеслі праз усё жыццё. Той агеньчык перадалі ў […]
Продолжить чтение
Затрымаўся ў Шумілінскім раёне на ўсё жыццё Генадзь Аляксандравіч Ізепчанка з вёскі Сіроціна – ветэран працы, адпрацаваў у калгасе імя Урыцкага амаль сорак гадоў. За добрую работу ўзнагароджаны медалём “За працоўную доблесць” і ордэнам “Знак пашаны”. Вяскоўцы памятаюць, як гэты падцягнуты, рухавы чалавек садзіўся на каня і даязджаў да кожнага калгаснага поля. Конь давозіў галоўнага […]
Продолжить чтение
Юрыст. Тактоўны і захоплены чалавек Чалавек, якому неўзабаве будзе 60, часцей за ўсё задумваецца пра тое, які след пакінуў у жыцці. Азіраецца на пройдзены шлях і Юрый Заблоцкі. “Ён ніколі не дапускаў дробязных прыдзірак, – кажа былы калега па аддзелу міліцыі І. А. Касцюк.– Патрабаваў, але ніколі нікога не зняважыў, ніколі не прыніжаў гонар і […]
Продолжить чтение
Фрузе Зяньковай споўнілася б 90… Час не спыніць. Як не знішчыць, не вытравіць з памяці людзей падзеі апошняй вайны, Вялікай Айчыннай. І хаця тых, хто са зброяй у руках, і не толькі, каваў Вялікую Перамогу, засталіся лічаныя адзінкі, памяць пра іх не меркне. Яна павінна балець у кожнага з нас, калі хочаце, ранай скразною […]
Продолжить чтение
СЯНЧУРА. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць (Заканчэнне. Пачатак у №№ 86, 88) У 1977 годзе, напярэдадні святкавання 60-годдзя Вялікай Кастрычніцкай рэвалюцыі я дала заданне ідэолагам райкама партыі Трашкову і Пенінай скласці спісы ўсіх знакамітых землякоў Шуміліншчыны і павіншаваць іх са святам. Віншавальныя паштоўкі паслалі ўсім, хто нарадзіўся ў нашым раёне. Галіна Пеніна і Леанід Трашкоў прыйшлі да мяне […]
Продолжить чтение
Сянчура. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць (Працяг. Пачатак у № 86) Для работнікаў бальніц, школ, устаноў, пенсіянераў ліміты на жыллё не выдзяляліся ні Мінскам, ні Масквой. Але як гэта растлумачыць людзям, што ім сказаць? Я паехала ў аблвыканкам да старшыні Пятра Яфімавіча Рубіса. Ён выслухаў мяне і кажа: “Масква не дае нам ліміты на будаўніцтва жылля, што я […]
Продолжить чтение
Сянчура. Жанчына-легенда, жанчына-рэальнасць “Якой павінна быць сапраўдная жанчына?”, – спытала я ў знаёмых мужчын. І пачула ў адказ: “Жаноцкай. Абаяльнай. Добрай. Працавітай. Чалавечнай. Усмешлівай. Мэтанакіраванай”. Такія вось патрабавальныя ў нас мужчыны. А ці магчыма наогул спалучыць усе гэтыя якасці ў адным чалавеку, іх не цікавіць. Хаця я ведаю такую жанчыну, яна сапраўды валодае ўсімі гэтымі […]
Продолжить чтение
Залатыя медалі і сярэбраны Зоя Іосіфаўна Карнакова можа гадзінамі расказваць пра свінаферму, якая калісьці была ў Лескавічах, і на якой яна адпрацавала сорак гадоў. Ды адпрацавала не абы-як, а старанна, сумленна. Па рашэнні галоўнага камітэта Выставы Дасягненняў Народнай Гаспадаркі за поспехі ў развіцці жывёлагадоўлі адну з лепшых свінарак Шумілінскага раёна ў 1979 і 1982 гадах […]
Продолжить чтение